Pogubieni

Nigdy nie myślałam, że to ja
mogę zadać Ci ból, opluć Twoją twarz.
Uwierz, że nie chciałam
by zrobiło się w nas pusto...

Nigdy nie myślałam, że to Ty
możesz użyć tych słów, rzucić mi je w twarz.
Chcę wierzyć, że nie chciałeś
by w Twoim sercu było pusto...

Wiesz, tak bardzo się starałam
dać Ci to, co we mnie najlepsze,
co zrobiłam źle, gdzie się pomyliłam,
powiedz mi, póki nie jest za późno.
Wiesz, zawsze chciałam jak najlepiej,
a wychodziło tak, jak zwykle,
co ze mną jest nie tak, kim jestem,
powiedz mi, zanim przyjdzie jutro.

Nigdy nie myślałam, że my
możemy upaść tak nisko,
w gąszczu niespokojnych uczuć
pogubiliśmy wszystko...

autor

Mam na imię Tabu

Dodano: 2012-01-16 18:00:00

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie