pogubione uczucia...
tyle uczuć pogubionych gdzieś
na ścieżkach życia krętych
nie widzianych słońca wschodów
które noszą twoje imię
pocałunków nie spełnionych
zdjęć pożółkłych myśli zmiętych
tyle zdrad obojętności
zapomniane miejsce przy mnie
ile blasków bezradności
miejsc dla pustki słów co ranią
cieni pełnych mojej trwogi
nocy zimnych nieprzespanych
twych powrotów nasączonych
złą miłością obcą tanią
pominiętych tyle pragnień
w oczach smutnych...zakochanych..
autor
zwyczajna kobieta
Dodano: 2007-10-16 01:14:32
Ten wiersz przeczytano 582 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Uczucia mają to do siebie...
Choć zagubione, to powrócą...
Znów niewinne, jak poranków biele...
Radować będą i już nie zasmucą
Ponieważ przez życie przychodzi nam iść zawsze
krętymi ścieżkami , nawet i pod górkę to zawsze jest
ryzyko ,że coś się zagubi ...nawet uczucie .Jest to
smutne ale ... takie jest właśnie życie.
"tyle (...) powrotów nasączonych
złą miłością obcą tanią..." Naga prawda, taka z samego
srodka zakochanego kobiecego serca, które przyjmie
najmniejszy gest uczuc od Kogos, kogo kocha... Bardzo
dobry i bardzo smutny wiersz.
Zazwyczaj gdy uczucia sie gubia - milosc
odchodzi i to jest smutne.
Taak...smutek czasem przybiera piękną postać
piekno tego smutku ...zadaję sobie pytanie czy mozna
ten smutek, tak osobisty i w zalu utulony ,opisac
bardziej sugestywnie i wymownie..? i jakos nie
przychodzi mi na mysl jak...słowa użyłas jako
niewypowiedzianych pytań a zarazem okruchów
żalu..piękny w tym smutku..forma mnie zachwyciła..
Pogubione uczucia dobrze opisałaś... w oczach
smutnych... zakochanych jest ich odbicie.