Pójdę prosto
Daj mi minutę pójdę na wprost Twoich
tajemnic
Zajrzę w głębię tego co tak bardzo
skrywasz
Na skróty, wyprzedzę myśli i bieg źrenic
Pójdę prosto dobrze wiem z kim trzymasz
Nic nie powstrzyma napadu tego ziarna
Chowanie teraz głowy w piasek jest
zagadką
Zawisła nad Tobą tumanu chmura czarna
Pójdę prosto, prawda i ból będą jedną
swatką
Tętnice przestały tłoczyć krew, siły
opadły
Autobusy krążą wokół ostatniej pętli
myśli,
A ciało masz zwykłe, lecz oni się
wkradli
Nie uciekaj nie tylko oni tu ze mną
przyszli
Komentarze (2)
Ciekawy wiersz, choć muszę przyznać, że nie do końca
wiem, o czym... trzeba się nad nim zastanowić...
Dałem Ci minutkę i przeczytałem Twój
wiersz.............+!