Póki jeszcze czas

Póki jeszcze czas


Zanim wyschną rzeki w swych koryt głębinie
A dnia ostatniego czas krótki upłynie ,
Zanim słońca złotego blask odwieczny pryśnie
- Nasze życie miłością prawdziwą zabłyśnie …

Znajdą sens swój wreszcie te słowa najprostsze ,
Te , którymi wyznać mógłbym to , co czuję ;
Że kocham tak szczerze i pragnę namiętnie
I , że dnia każdego tęsknie wypatruję ,
Czekając , aż staniesz kiedyś na mej drodze ,
Uśmiechniesz się czule i podasz mi dłonie
A ja je uścisnę , przytulę radośnie ,
Bo radość uderzy dźwięcznie w moje skronie.
- Nie będą potrzebne słów kwieciste pęki ,
Bowiem spojrzeń bukiet zastąpi je czarem ,
Stając się czułości źródłem nie przebranym
I niezmiennych uczuć szlachetnym bezmiarem …

Zanim śpiew słowiczy ucichnie na wieki ,
Nim ostatni człowiek opuści powieki ,
Aby śmierci gorycz mogła zstąpić na nie –
Dla nas jeszcze szczęścia drobina zostanie ...

Zatem póki czasu trochę posiadamy ,
Póki wolno nam teraz cieszyć się młodością
Skorzystajmy z darów losu uczynnego ,
- Napełnijmy serca doznań obfitością ...

Pijmy życia nektar skryty w codzienności ,
Gdyż się zdarzyć może , iż szczęście przeminie
Zanim słońce wyda swe ostatnie tchnienie ,
Zanim rzeki wyschną w swych koryt głębinie …

autor

Allan Keens

Napisany: 2000-08-10 Dodano: 2016-02-17 09:47:35

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie