Pokochajcie
Niewinne marzenia dziecka
Wychowanego bez miłości
Ukryte gdzieś wspomnienia
O matczynej troskliwości
Oczy pokryte łzami
I cichy krzyk co serce rozdziera
W miłości najważniejsze jest kochać
Nie dajcie innym odbierać
To jak wyrzucić z serca nostalgie
Nie wspominać tamtych borów
To jak odebrać nadzieję
Tym co chcą wrócić do DOMU!
Przestańcie budować mury
One wam serca zasłaniają
Zatrzymują ich puls dobroci
Echo tylko zostawiają
Nauczcie się słuchać
Słowa tak wiele odzwierciedlają
Nauczcie się wzruszać
Nawet gdy łzy litość oznaczają
I zastanówcie się proszę
Co może spotkać człowieka
Który nigdy nie kochał
A na śmierć tylko czekał
autor
Edzia_Anna
Dodano: 2008-09-29 20:01:39
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo ważną sprawą jest umiejętność kochania ludzi
bezinteresownie, człowiek który nigdy nikogo nie
kochał jest potworem .
Piękny wiersz. Czuje się w nim nastroj
patetyczny.Forma wiersza dobra.Ciekawa puenta.Temat
wiersza oryginalny.Dobry wiersz.
Wzruszający wiersz i prawda oczywista-nauczmy się
kochać,nie budujmy murów między nami.Wiersz wzniosły i
na czasie.