Pokora

Stracić Osobę najbliższą sercu, najcenniejszy Skarb.
Jak się z tym pogodzić?
Zrezygnować z własnego Szczęścia na rzecz Jego;
Być blisko, patrzeć w Jego oczy, uśmiechać się,
W sercu czuć ból, żal i tęsknotę.
On już nie będzie nigdy Mój.
Kochał, kocha nadal (?)
Czuję to...
A mimo to jest z Nią.
Inaczej być nie może.
„Bo tak jest łatwiej”- powiedział
Ze mną nie będzie szczęśliwy.
Nie mogę dać Mu tego, co Ona.
Kiedyś myślałam:
„Miłość ponad wszystko.”
Dziś okazuje się, że Miłość nie wystarcza.
Historia przypominająca „Romeo i Julię”, „Tristana i Izoldę”
Rozgrywająca się na deskach teatru życia.
Dwa, zupełnie różne światy
i My...
Mogliśmy, moglibyśmy... Gdyby tylko miał więcej siły.
Brak pokory.
Ciężko jest zrozumieć, że:
Nie w tym świecie
Nie...

autor

Zoria

Napisany: 2008-06-20 Dodano: 2008-07-29 12:22:07

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie