Pokorne światy
Zauroczeni szczęściem
w mijającym się czasie
szczęśliwi być nie mogą
za późno się spotkali
nie idą jedną drogą
Czas podzielił ich życie
na trzy pokorne światy
żalu,tęsknoty,miłości
na poszukiwaniu siebie
i uczucia doskonałości
W tęsknoty ubrani
z żalem brną przez życie
o wzajemnym spojrzeniu,dotyku
o wierności i przyjaźni
ciągle marząc skrycie
Tak będzie już do końca
w smutne bez siebie dni
doskonałość uczucia i więzi łączące
wspomnienia wspólnych chwil
dodają im do życia ogromu sił.
Komentarze (3)
Dobry tytuł, interesujący wiersz, choć smutny, to z
optymistyczną nutką - bardzo udany :)
Wiersz ciekawy i ładny(osobiście nie postawiła bym na
końcu wiersza kropki byłby wtedy śliczny biały wiersz)
Sliczny wiersz:). Pozdrawiam