Pola milczeń

Pola milczeń i ciszy kraina,
to tu wiele dusz istnień spoczywa,
wiatr wspomnień i szara mgła przeżyć,
króluje w sercu gdy chcesz uwierzyć,
w ludzi i sens miłości i trwania,
w wielką tajemnicę z życiem zmagania.

Kamienne twarze u żywych ponure,
trwoga i strach nad życia wieczorem,
języczki ciepła te płyną ku niebu,
oświetlają drogę w duszy bliskiemu,
zimna mogiła żarem się staje,
gdy piękne wspomnienia z serca wydostajesz.

Już to przerażenie nie takie silne,
gdy wokół Ciebie to grono rodzinne,
rozumiesz teraz ze to tylko bramy,
a za nimi eden tak wyczekiwany,
pragnienie szczęścia w Tobie się budzi,
którego chłód śmierci nie zdoła ostudzić.

Wezwanie Stwórcy pieśnią w Twojej głowie,
i zmieniasz swe życie w wedrówki połowie,
to co niegodne okrutne i podłe,
odchodzi w ciemne zakątki żałobne,
by tam na zawsze pozostać w niewładzy,
juz nigdy nie spustoszyć Twej życia plaży.

autor

Isk

Napisany: 2004-11-01 Dodano: 2005-01-25 18:45:38

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie