Polana ...

pozdrawiam czytających moje "wiersze"

Siedziałam kiedyś na polanie w lesie
Zastanawiałam się co los mi przyniesie
Czy to będą radosne chwile ??
Czy też wszystko będzie ulotne jak motyle ?
Obok płynął strumyk, cichy i milczący
Tak jak czasem śmiech mój
Smutny , konający
Teraz strumyk ten w łzy się czasem zmienia
A mi z małej polanki zostały marzenia
Od tamtej pory minęły już lata
Los radością i smutkiem życie przeplata
Mam tylko jedno maleńkie marzenie
I czekam na jego wielkie spełnienie …


...Teraz kiedy wracam na leśną polanę
Zastanawiam się zawsze ((co dziś tam zastane))?
Idę powoli wspaniałą aleją
Serce się raduje i oczy mi się śmieją
Jeszcze kilka minut ,jeszcze parę kroków
I będę pod wpływem polanki uroków
Ooo jak dawniej motyle fruwają
I do swojej bajki czule zapraszają
Ile tu wspomnień i ile marzeń..
Ile poezji pisanej obrazem…
Siedzę dziś cicho przy strumyku szumie
Kto mnie dziś zna?kto mnie rozumie?
Co dziś zostało z tych wszystkich marzeń?
Ważne że ja i polana zostałyśmy razem
Myślę o niej cięgle i wciąż i od nowa
To moja polana przecudna ,bajkowa…

autor

slodka__2

Napisany: 2007-09-10 Dodano: 2007-09-10 08:32:11

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie