Polska

Do Polski, o Polsce- do kraju tego...
Gdzie wieczna nostalgia, gdzie wieczny cmentarz...
Martwe idee i martwy komentarz.
Tu zmarły tchnie skazę w umysł żywego.

Na każdym kroku czuć zapach trupiego
Oddania i złości- „znów pisarz zgniły” !
Zaś szczerość, odwagę: jadem uczciły
Uciec? Czy zarazą dychać zmarłego?

Tu bez życia chora flegma się toczy,
Marazm, bierność, niemoc- gryzące dymy
Co trują umysły i szczypią oczy!

Narzekanie! Kraj mój? Nie troska moja,
Niech innych umysły ta choroba mroczy...
Nad krwawą idee? Ostra dziewoja!

autor

Don Aleksandro

Napisany: 2006-06-11 Dodano: 2006-06-11 17:51:05

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie