Pomóżcie mi proszę wołajcie doktora

Lisica w przyjaźni
z nikim żyć nie chciała,
wszystkich więc z "daleka"
zawsze omijała.

Chociaż jej egoizm
dobrze w lesie znali
zaprzyjaźnić jednak
z nią się próbowali.

Kiedy w środku lata
miała urodziny
wybrały się jeże
do niej w odwiedziny.

Najpierw jej od wszystkich
życzenia złożyły,
potem na polankę
na festyn prosiły.

Odrzekła lisica :
jadę za granicę,
mam zamiar odwiedzić
swoją siostrzenicę.

Wyśmienity obiad
właśnie gotowała
więc wiedziały jeże :
jak zwykle kłamała.

Nikogo i nigdy
w gości nie prosiła
no bo samolubna
do przesady była.

Sama przysmakami
się delektowała,
w jedzeniu i piciu
umiaru nie miała.

Pomóżcie mi proszę !
wołajcie doktora !
za dużo dziś zjadłam,
jestem bardzo chora.

Nikt prośby nie słyszał,
wszyscy ucztowali,
na leśnej polance
festyn urządzali.

Gdy późnym wieczorem
wrócili z zabawy,
znaleźli lisicę
wśród wysokiej trawy.

Całą noc na zmianę
więc jej pilnowali,
do białego rana nad
chorą czuwali.

Pomogły jej ziółka
oczy otworzyła,
nie mówiąc dziękuję
do domu wróciła.

Stara, czarna wrona
blisko gniazdo miała,
donośnym swym głosem
nad norką krakała :

Kra kra ! - dobrze wiemy
oszukać nas chciałaś!
kra kra - po kryjomu
sama ucztowałaś !

Dzięki nam lisico
już lepiej się czujesz !
może to zrozumiesz
i nam podziękujesz !

autor

DanutaD

Napisany: 2008-06-17 Dodano: 2008-06-17 11:00:59

Ten wiersz przeczytano 1706 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie