Ponad pychę z Andersenem

msz odwrócił bym tytuł i nieco rymy wyrównał;

z Andersenem ponad pychę

Gdy jej rosnąć pozwolisz, ujrzysz świat na opak -
okruch z lustra ci wpadnie, jak do oka Kaja
w pogardzie dla piękna,co z zawiścią się spaja
i na szczyt sławy wiedzie przewrotna brzydota.

Pocałunek mamony mrozi w sopel lodu
(zbędna ludzka wrażliwość, tam gdzie wieczne zimy),
gdyż za własne pomyłki przyjaciół obwinisz,
to zuchwałym bluźnierstwem sprzeciwisz się Bogu.

Kiedy się rozpanoszy rozdęta do granic,
zaufaj tej drugiej, którą Gerda posiada,
stopy kalecząc, bo miłość skargi ma za nic

i cierpliwa za tobą glob przeszuka wszędzie.
odtajesz,kiedy w jej ramiona się zapadasz,
jej łza gorąca odprysk lodu wydobędzie.

Bardzo się podoba:)

kaj Kaj, tam i Gerda zaś jes na blank,
boroczka kera mu pszaje, choć mo bide
y samo sie wystawio na szwank
łod tyj beskurcyji - Eiskönigin!

Madison - ten błąd gramatyczny mnie samej też
doskwierał, zmotywowałaś mnie, by go poprawić i dzięki
Tobie już go nie ma :)

Beatko - z Andersena się chyba nigdy nie wyrasta :)

Takie nawiązanie do baśni bardzo mi się podoba.

Budlejo, powiem Tobie na ucho że nigdy nie wyrosłam z
tej bajki a wiersz w ciepły, bardzo dobry sposób
przypomina tę cudowną baśń.
Pozdrawiam serdecznie:)

Podoba mi się Twój styl pisania, sięganie do
literatury. Z tego względu przymknę oko na rym
gramatyczny, który nieco odbiega od pozostałych
dobrych rymów.