POPIÓŁ

Wybacz jej, czego ona sobie nie odpuści
Rozluźnij pięść, bo jej ręce zaciśnięte
Pomóż sobie, by była szczęśliwa ona
Weź się w garść, byście się nie rozsypali

Popiół.
Po żarze który miał nigdy nie wygasnąć
Którego dwaj strażnicy pilnowali

Zasnęli gdzieś,
zamknęli oczy,
zgubili siebie nawzajem
A bez wzajemnej pomocy
nie było nic
Tylko wiatr niewzruszony
dogaszał żar, zamiast wzniecać płomienie.

Jej kaszel suchy i dym z papierosów
Wspomina sobie iskry młodości
On w wichrze gna co sił, aby uciec

To koniec
Popiół

Ogień nie wróci

autor

J.A.B.

Napisany: 2013-09-04 Dodano: 2013-09-04 23:42:25

Ten wiersz przeczytano 787 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie