popiół i nadzieja

Zmęczenie smutkiem...Nadzieja odradza się jak feniks-z
popiołów...Bardzo dobry wiersz:)

Popioły wietr rozwial po świecie , już nigdy ich nie
znajdziecie.

Krótki i treściwy a przy tym mądry i pięknie
skomponowany.

Czas nadzieję wskrzesić... tak, dobra rada, dobre
postanowienie. Ciekawy wiersz.

Samemu trzeba się otrząsnąć i wyprowadzić na prostą
droge... Tak to jest myśl... A jak nie to ma się
przyjaciół:)

Dobra rada -popieram Cię szczerze! Dotknęłaś ciekawego
tematu i mam nadzieje że większość jest zdania tego co
Ty- tylko ciężko znaleźć ten wolny jeszcze kawałek
własnego brzegu..powodzenia

Ładnie napisany wiersz, bardzo mi się podoba. Zgadzam
się też z puentą, że czas stanąć na swoim brzegu, jak
inaczej nie można, a nawet stosuję zasadę zamkniętych
drzwi. Nie ma co roztrząsać, dobre czy złe zawsze się
kiedyś kończy.

Opowieści nudne.. Wiersz nie, no to... Na TAK

bo, kto ma ducha, tego reszta słucha

A dla mnie jednak optymistycznie. Świetnie napisana
miniaturka!

ilez sily w tym wolaniu na ostatnie minuty naszej
glupoty ktora nas usmierca - polityka - zatruwanie
swiata itd.
brawo plus+

Piękna fraza "wskrzesić nadzieję oddechem"- całość
bardzo dobra,choć w smutnej tonacji.

Jak czas - to czas, zobaczymy co z tego wyniknie.
Obiecujący wiele wiersz.

Po wielkiej milosci zostalo bardzo niewiele,, troche
wiary i iskierka nadziei,,
i to wystarczy by znowu zaufac ze
milosc powroci,,,dobry refleksyjny wiersz.

A wystarczy tylko promyk nadziei, aby otwarło się
niebo .... :)