Popiół życia

Czasani jestem niewidoczna...

Będę siedzieć bezczynnie
nad umierającym niebem
nieskażonym piekłem
i nic więcej nie zrobię
zacznę tylko szlochać beznamiętnie

Już słowa się palą
w ceglanych piecach mej wyobraźni,
a popiół starannie z nich wybiorę
rozsypując na 4 strony świata

Nie pokoloruje już żadnego milczenia
ni bólu więcej nie ukoję.
Pogrzebią mnie w martwym świecie
Zostawiając jedynie jeden napis
krzywo wyryty na kamiennej tablicy
"Niebieskooki Boże, nie zbierach mych popiołów
rozsypanych po brudnym świecie"

autor

Shina

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-02-25 00:14:44

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie