Port mojej wyobrażni

W przestworzach mej wyobrażni wykroczyć mogę nad świat
Jak w odysei kosmicznej prywatnym statkiem ot tak
Silnik już odpalony,w przestrzenie pęd mnie unosi
Całkiem zadowolony lecę sobie w kosmosik

Przede mną fotony światła,kwanty rozbite na drobne
Z prawej mgławica ładna,z lewej księżyca sople
Najmniejsze nawet cząsteczki pogodnie tętnią swym życiem
I nie wiem co mam oglądać: sople?czy barwną mgławicę?

Cóż czai się w tych świetlikach,że ze wszechświatem tak grają
I niby kropelki wody uchwycić siebie nie dają
A mrok przestworzy surowy-ciemny niczym otchłanie
Może czarcik tam sypia czekając na ze mną spotkanie

W mojej głowie myśl śmiała-zgłębić to wszystko do kości
Twory dziwnie-dziwaczne,dziwne osobliwości
Metro tu chyba nie jeżdzi-więc i przystanków też nie ma
Hej! Jestem kosmicznym włóczęgą i Bóg wie gdzie się zatrzymam

Tak to w mej wyobrażni
Jest dworzec do lotów w nieznane
Tylko czasem przystanę i sobie jednego zapalę

autor

peter12

Dodano: 2008-01-30 18:29:35

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie