Portal

Już bliżej niż dalej.Szron pokrył me skronie.
Muszę stać się dzieckiem, by wreszcie zapomnieć.
By wszystko wybaczyć, wymazać, ułożyć.
Już bliżej niż dalej.
Nie chcę dłużej ciężaru nosić.

Choć jeden dzień spokojnie oddychać
Unosić się, patrzeć w niebo, liczyć gwiazdy.
Już nie pamiętam jak się zasypia
Już zapomniałam, gdzie zakopałem skarby.

Kiedyś tak bardzo chciałem dorosnąć
Pamiętam jak pytali- jaka będzie twoja postać.
Bezsilnie szukam przejścia by się cofnąć
Muszę stać się dzieckiem i chwilę tam zostać.


We mgle, zrywam jabłka z drzewa
Biegnę za piłką. Ptak, śpiewa.
Zegar nie rusza się.
Oczy mam otwarte, nie wiem czy śnię, czy udało się.

autor

Zantes

Napisany: 2022-06-22 Dodano: 2022-06-22 02:29:20

Ten wiersz przeczytano 913 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie