porzeczki

Ijeszcze: 71 r. to chyba pierwszy kontakt osobisty z
ojczyzną - i w tamtych kilku dniach - rozstal sie z
ukochaną córką - zostawiając ja pod bezpicna opieka
odpowidialnych osob - aby odwiedzic rodzinne
miasteczko - i udać się do mejscowosci, w ktorej
znajowala sie państwowe zakłady produkujące obrabiarki
do drewna. Próba i chęc zakupu takich urządzeń w
Polsce wydaje się bardo oczywista. Rezultatów i
rzeczywistego celu wizyty w Bydgoszczy nie znam, ale
rodzinny dom - odnalazł - jednak w nim - nikogo, kogo
mógl pamiętać z 39r. lub kogo rodzice lub dziadkowie w
tym domu - w 39 r, mieszkali. - komienica maiala
jedynie zupełnie powojennych mieszkańców i byla dla
nich domem bez żadnej historii.

Michale! - symbolike awartą w wierszu - odczyujesz
bardzo dobrze. Rok 1939 - oprócz oczywistego chyba
dlakazdego olaka znaczenia - w wierszu a takze dla
Niej - ma jeszcze jedno - związane z nadchodzącym
wrześniem 39 r: w tym czasie - jej 14 letni ojciec
udawal sie na emigrację - i moze - jak my - (ja i
ona)żegnal się z kimś i wiedział, ze już nigdy się
nie zobaczą. - to była bardzo trudna emigracja - dla
Niego i jego rodziców - dziakow Any. zapach jabłek -
letnich jabłek z 39 r. - kojarzyć się moze nie tylko z
miłością, ale i z osobistym dramatem i niepowinnością
tragizowania.
Być mze z uwagi na takie okolicznosci - zaistniec
mogły osobiste decyzjae i wydarzenia z 1971 r, (które
być moze zaistniały) - i spokój jakiśjej taty - być
moze nad zapowiedzianą mimożliwoscią zaistnienia
takich wydarzeń, czego ja - z tak pełnia i
rzecywistoscią zrozumiec nie mogłem i o czym moge
jedynie spekulować.
Pozdrawia mserdecznie i dziękuję za pochylenie się nad
wierszem:)

Rozumiem, że rok 1939 jest tu tylko symbolem.
Opisujesz życie, które się kończy. Idyllę trwającą
jeszcze (z rozpędu), choć już dramat puka do drzwi.
Idylla zresztą też była "podszyta" niewidzialnymi dla
młodych ludzi napięciami. Z jednej strony Wadowice -
nieprzeczuwane możliwości (bo już za parę lat
wadowiczanin Karol Wojtyła zostanie papieżem i zmieni
oblicze - jeśli nie całej ziemi, to na pewno Polski).
Z drugiej strony Sztum - gdzie mieści się jedno z
cięższych więzień. A na te wszystkie napięcia nakłada
się jeszcze kolejne - związane z upływającym czasem.
Nie mówię o 1939, ta data jest symboliczna, ale od
1971 do 2017 r. minęło 46 lat. Czy uczucie z tamtych
czasów po prawie pół wieku życia osobno jeszcze może
się rozpalić?

Gorzki smak mają Twoje porzeczki Wiktorze.

Prawda to czy nie prawda... bardzo ładnie, poetycko
wyrażona tęsknota za młodzieńczym uczuciem, która
drzemie w środku, czy też wybudziła się...
Przesyłam pozdrowienia:)

Piękny wiersz, Wiktorze. Zachwyciłeś
Pozdrawiam ciepło :)

Wiersz dla postronnego czytelnika stanowi zagadkę nie
do rozwiązanie, bo jest tak bardzo osobistyjak list
odnaleziony po latach na strychu. Twoja forma wiersza
i styl pisania zachwyca poetycznością niedopowiedzeń i
znaków zapytania. Mnie osobiście się podoba chociaz to
jest trudne w odbiorze... Pozdrawiam Cię serdecznie
Wiktorze i dziękuję za miły komentarz.

Czytelna próba nawiązania kontaktu z młodzieńczą,
owocną (jak mniemam) miłością, wyrażona płynnym
tekstem.
Miłej soboty:)

z pewnością wiersz był kiedyś dedykowany bliskiej
osobie. Opisuje sytuację wyrytą w pamięci do której
wraca się wspomnieniami.
Pozdrawiam Wiktorze.
Marek

Czytałem z zaciekawieniem Wiktorze.

pozdrawiam, wersami zauroczona,
serdeczności Wiktorze:)

łał. Zachwycił mnie Twój wiersz.

Ona? - świeża, jak biel prześcieradła...
- On? - dojrzewał... - w czerwone poglądy.

podoba mi się ta fraza, jak i cały wiersz. Trzeba było
jeść czarne porzeczki, a nie czerwone.

Pozdrowionka Don Vittore :):)