Posłannicy raju
Czy ktoś wie jak
umierają ptaki
dziś z nieba spadł ptak
pac jak mały kamień
leży na wznak
dzióbek otwarty skrzydła rozwarte
czy tak Bóg daje znak
co życie na ziemi jest warte
lękliwie patrzę w pamięci nie zatrę
szary ptak jego skrzydła i oczy
martwe
a myślałam
że gdy przychodzi czas
ptaki niczym posłannicy raju
wlatują wprost
do krainy nieba
autor
marcepani
Dodano: 2017-06-11 10:57:36
Ten wiersz przeczytano 1030 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Ptaki jak ludzie, też spadają...chociaż
skrzydełka mają.
Wiersz - znakomity. Refleksje rodzą się same, ze my -
na ziemi - bedziemy jak te umarle ptaki. Ale - nawet
nasza doczesność - jest elementem w łańcuchu przemian
materialnych, etycznych, jest utrwaleniem - samej
istoty P. Boga, ktoy jest w nas.Bardzo dobrze napisany
refleksyjny wiersz, a pierwsza zwrotka zwlaszcza -
ponadczasowa, nosząca znamiona geniuszu.- Msz.
Pozdrawiam sedecznie:))
Czasem się mylimy i to bardzo.
Tez mnie nachodzą takie myśli nie raz i nie dwa.Coż
warte jest życie.Jedno pac i nas nie ma.Miłej
niedzieli.