Postrzelony ptak

Bedac powietrzem
czuje, ze jestem.
Niedoceniona, niezauwazona
uniewazniona.

Juz tyle wysilkow poszlo na marne
tyle lez wyplakanych w poduszke
juz nie mam nadzieji
ze cokolwiek sie zmieni.

Byc moze mocno, a moze malo
byleby tylko bolalo.
Czy wiesz jak to rani?
rani mocniej niz sztylet
wepchniety prosto w serce.
jedno ironiczne lub obojetne spojrzenie.

Czy ja.. umieram?
Pewnie tak.
Jak postrzelony gdzieś daleko,
samotny ptak.

autor

Kate_pisarka

Napisany: 2008-09-23 Dodano: 2008-09-23 16:42:10

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie