VERTE!

Łzy alkoholu spływają powoli po ściankach kielicha.
Znieczulam się przed bolesną operacją.
Zamaskowany oprawca podchodzi do mnie ze skalpelem.
Ktoś mówi do niego: „Panie akuszerze”.
Pierwsza rzecz, czynność na tym świecie:
Płacz, krzyk! Zachłysnąłem się powietrzem.
Pierwsze odczucie na tym świecie:
Ból i chłód! Chcę wracać!
Ale zatrzaśnięto drzwi.
Klucznik wróci, na pewno, ale jeszcze nie teraz.
Mam misję do spełnienia, chociaż nie zawsze o niej pamiętam.
W zasadzie to zupełnie zapomniałem, po co tu przybyłem.
Nie mam pewności czy kiedykolwiek wiedziałem,
Bo i czas zmienił całkowicie swe znaczenie…
A właściwie zaczął mieć jakiekolwiek.

Tymczasem podrosłem, miałem pierwszy orgazm, zapuściłem brodę.
Prawdopodobnie ożenię się, będę miał dzieci, a potem wnuki.
Stanę się sławny i bogaty.
Albo zostanę bezimiennym żebrakiem wśród wymiocin tego świata.
Jednego jestem pewien, – że będę czytał.
Od początku do końca jedną książkę, jeden wiersz,
Utwór o jednej strofie pisany bez możliwości ponownego przejrzenia.
A gdy dojdę do ostatniego rozdziału, ostatniej strony, ostatniej linijki,
Będę miał nadzieję (być może złudną), że ten, który otworzył mi drzwi, krzyknie:
„VERTE!”

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-13 12:17:06

Ten wiersz przeczytano 958 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie