Powiem wszystko

Żyjąc na gwieździe zbuduję sobie Dom
udekoruje wzorkami w Róże
pokoloruje na Niebiesko
będzie na moim Niebie
nie wierze już w Zaproszenia
do raju wyśle Wam
zawdzięczam tyle, że Nie moge
Wam się nie Odwdzieczyć
chciałbym się, lecz nie ma Kiedy
w końcu przyjdzie ta Chwila,
która jest esencją życia Tu
nie wytrzymuje już proszę Weźcie
mnie na wycieczkę za kulisy świata ja chce Grać
główne drzewo i Przyglądać się
waszym popisom wpuśćcie mnie na Scenę

zrobię bedzie płacz będą pytać: Kto go zabił?
A on w ciemnym kącie swą goryczą się udławił
I powiedzą: Nie wiedziałem! Nie wiedziałam że to boli!
Prawdą jest - gdy się dławi - umiera się powoli.

autor

blekott

Dodano: 2006-05-09 23:08:26

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie