"powróćmy jak za dawnych lat"

Miły Norbercie - nie będę Ci dziadkować :))

za co Ty mnie przepraszasz?! :)
Dziękuję Ci bardzo za właśnie taki, a nie inny wpis:)

Cieszy mnie niezmiernie, że dzięki temu mojemu
niewinnemu, prostemu, wspomnieniowemu (koniec lat
sześćdziesiątych) wierszykowi mogłam przeczytać co Ci
w duszy gra, a także zobaczyć (oczyma wyobraźni) Twoje
pełne barw, uroku i zwykłego ludzkiego szczęścia...
miejsce na Ziemi, a w nim Ciebie - ciepłego,
uśmiechniętego, młodego duszą człowieka :)

Czuj się pozdrowiony, nacieplej jak potrafię, bo
nie... przytulony - ze względu na Twój stan cywilny
;)):))

Dan Gibson’s Solitudes - Songbirds | Pachelbel in the
Garden

https://www.youtube.com/watch?v=FMSwiBzVt-Y

Mam to szczęście, że od dziecka żyję w małym
miasteczku (ponad 15 tysięcy mieszkańców) na zachodzie
kraju. Do do pobliskich lasów zarówno z domu
rodzinnego jak i obecnego, który sobie zbudowałem
przed 35 laty, mam około jednego kilometra. Bardzo
często chodzimy do nich wraz z żoną na spacery. Wkoło
pola, łąki, mnóstwo ptaków, teraz pisząc przez okno
widzę na kminie bociana który przed dwoma godzinami
dzisiaj się na nim pojawił.
Kocham przyrodę, mój ogród jest pełen krzewów,
kwiatów ozdobnych drzewek, obecnie bardzo duża wiśnia
japońska nie ma jeszcze liści tylko jest pełna
cudownych kwiatów, kilka drzewek owocowych w tym
jeszcze poniemiecka mająca prawie 100 lat grusza która
na pewno jeszcze mnie przeżyje. O kolorowych gołębiach
i oczku wodnym z pięknymi rybkami i żabkami już nie
będę się szerzej rozpisywał. Sorry, że się tak
rozpisałem Malinno. A Twój wiersz bardzo, bardzo
fajny. Wielka szkoda, że nie umiemy szanować przyrody,
zwłaszcza lasów i niszczymy je ile tylko się da. No
cóż, światem od zarania rządzi mamona. Wcześniej czy
później sami go zniszczymy i zabawę na nim skończymy.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)

Dziekuję anno :))

a ja, w wieku 10 lat, miałam to szczęście... zarazić
się lasem; i tak mi do dzisiaj zostało :))

kiedyś las był moim drugim domem.

Dziękuję Ci, aTOMash'u za wizytę i pozostawione słowo
:)

a Tobie, Agrafciu (bardzo lubię tym słowem zwracać się
do Ciebie), też za... wyjaśnienie, bo szczerze mówiąc,
w innej tonacji odebrałam Twoje poprzednie komentarze.

Ale teraz już wszystko jasne - jak dawne słońce znad
leśnej polany w "mojej" Puszczy Kozienickiej :))

Dla Was - na uśmiechnięty wieczór, na unormowanie
ciśnienia krwi i na bajeczne sny :))
a dla Gości z pierwszej tury - na ożywienie ciepłych
wspomnień, takich czy innych :)

Piosenka "Jak za dawnych lat" (w oryginalnym wykonaniu
Toli Mankiewiczówny i Aleksandra Żabczyńskiego), z
filmu "Manewry miłosne", zrealizowanego w 1935 roku.

https://www.youtube.com/watch?v=YvCt86KBpuQ

Dziękuję Malinniu za niezwykle rozbudowane wyjaśnienie
:) Czuję się teraz dużo spokojniejsza, a bardzi mi
skacze ciśnuenie, więc to ważne, dziękuję :)
Uwielbiam tu wracać po tą Agrafcię, cieszę się, że
pamiętasz, bo ja Cię nie poznałam. Jeśli się wpada
tylko raz na jakiś czas, zaciera się trochę ta ścieżka
wielu powiązań między tekstami i czytamy bardziej jak
carte blanche, naprawdę, nic nie wiemy.
Pozdrawiam serdecznie raz jeszcze. ☺

Bajkowe klimaty, pozdrawiam z podobaniem;)

Dziękuję wszystkim Gościom za czytanie i pozostawione
słowo :)

Słoneczności :)

Agrafciu,

no tak, dzisiaj wszystko co się łączy/kojarzy z Rosją
i z rosyjskością, należy z bezwględną stanowczością
usunąć z życia, języka i ze świadomości zbiorowej!
Precz z dawnymi dziełami rosyjskiej sztuki, kutury,
myśli, ze wszystkimi osiągnięciami nauki, postępu...!

Precz z rosyjskimi artystami, którzy nadal ośmielają
się prezentować na scenach światowych dzieła wielkich
twórców rosyjskich!

Precz z taką łubianką czy z pierogami ruskimi!

To jakaś nowa pandemia, tym razem wirusa... paranoi.

Nie zgadzam się z tym, Agrafciu!

Smacznego barszczu... ukraińskiego, lecz BEZ dodatku
grzybków, wprawdzie polskich, bo z polskiego lasu, ale
na laaata skażonego promieniotwórczością, powstałą w
wyniku wybuchu (1986 r.) w ukraińskiej elektrowni
jądrowej...

Niech żyje USA, z całym (dawnym oraz obecnym)
Dobrodziejstwem inwentarza...

Good luck! :)

PS - wiosny nikt nie pozbawił jej dnia, mimo że w tym
dniu rodzą się też dzieci, niektórzy ludzie mają
imieniny, pary wstępują w związki małżeńskie..., a w
przyrodzie Las otrzymał swój dzień, jako wyraz jego
ważności dla człowieka i natury.

"powróćmy jak za dawnych lat" - oby nie
;(
https://pl.wikipedia.org/wiki/łubianka_(Moskwa)

Z przyjemnością przeczytałam.
A pomyśleć, że kiedyś to był po prostu pierwszy dzień
wiosny :-)

Ciekawe słowo łubianka, zwłaszcza w kontekście
usadowienia się.
Dobrze, że o grzybach z lasu.
Pozdr:-)

Ciepły, piękny wiersz. Pozdrawiam:)

Dobry wiersz.
I oby wszyscy pamiętali, że jesteśmy częścią przyrody.

Znamy, znamy... Uroczyska Puszczy Kozienickiej... Ech,
wspomnienia, wspomnienia...

Prześliczny, ujmujący Wiersz... A Dzień Lasu to
powinien być codziennie! :))))

Pozdrowionka cieplutkie :)))

No i spadam... "Like A Leaf"... ;-)

Przeuroczo...z przyjemnością przeczytałam :)
Pozdrawiam