Powrót do korzeni

Powroty do domu często bywają bardzo przyjemne i szybkie.

Gdzieś w ryneczku bardzo starym
nieco kwiatów, drzew, zieleni.
Czysto, schludnie jest tu raczej
więc życzliwość się tu pleni.

Idę dalej poza rynek
gdzie pokrzywy i burzany,
gdzie obornik na podwórku,
pan gospodarz jest pijany;

Gdzie remiza a w niej chłopy
łypiąc koso naokoło
każdy uśmiech zdejmą z twarzy.
Tam już strasznie, niewesoło.

Tam siarczyste ślą przekleństwa
uzębieniem z ubytkami
a płot kłania się do ziemi
zmurszałymi sztachetami.

Mećka o zachodzie słońca
tęsknie ryczy do obcego
zaś tubylec wraca do dom
klnąc sąsiada na całego.

Niby swojski ale obcy
i nie współgra ze wspomnieniem
odebrany żywy obraz,
podpisany mym zwątpieniem.

Smutek rodzi szary polor
bo radośniej przecież było.
Gdzie uleciał biały kolor?
To na jawie mi się śniło?

autor

Barnaba

Napisany: 2014-05-25 Dodano: 2014-05-25 21:26:36

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie