Powrót do korzeni

Wszystko, co złego zrobiliśmy w życiu
ma swoją przyczynę i podstawę w bólu

Zazwyczaj sami pchamy się w ogień skaczemy w niego ze ślepą wiarą
myśląc, że właśnie tam znajdziemy to, czego szukamy
i płomień nas nie spali, a wręcz odwrotnie – wzmocni

Chce mi się płakać, najzwyczajniej w świecie płakać
nad tym, jakie zniszczenia muszę teraz sprzątać
po twojej krótkiej obecności w moim życiu

Obiecałam, że pokocham siebie mocniej
niż kiedykolwiek mogłabym kochać ciebie
ale nigdy nie zapomina się ludzi, którzy cię ocalili
to nosi się ze sobą w sercu do samego końca

To nie ty musisz teraz płacić za to, że
zapomniałam o najistotniejszej rzeczy
aby nigdy nie pozwolić drugiemu człowiekowi
żeby stał się całym światem, celem życia

To ja powinnam być słońcem
i nigdy nie pozwolić ci zasłonić sobą moich marzeń
to ja powinnam być własnym, cholernym słońcem

Kto wiedział? Oczywiście wszyscy
ale dopóki nie poczujesz oparzenia na własnej skórze
możesz słuchać ostrzeżeń z wielu ust
dopiero, gdy się sparzysz – wtedy wiesz i pamiętasz

autor

Andie122

Napisany: 2018-03-17 Dodano: 2018-03-17 21:21:06

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie