Powrotem cała jestem...

I fajnie, że wróciłaś ładnym refleksyjnym, ale z
pazurkiem napisanym wierszem.
"wierszyk jest jak pisklę
jeszcze dziobek otwiera
tak nieopierzony
literkami porasta"
a ten pisklaczek, bardzo rozczulił.
Pozdrawiam :)

Jakie kamienie koleżanko? To są dzieci nasze:)))
Pisklaczki malutkie...ale mnie nakręciłaś. Pisz, pisz,
bo lubię Cię czytać:) Pozdrówka

Całe nasze życie to odejścia i powroty...a co do
pisania to jak już to z tym jest, że nijak nie da się
od tego uciec...prędzej czy później dopada...dobry
wiersz

powrót z bardzo ładnym wierszem - witaj w kurniczku,
sari i (nie) opie(p)rzaj się, pisz :))

Dziękuję bardzo za tak miłe powitanie :)

Milo Cie znow czytac sari:)

pisanie jest narkotykiem, kto się uzależni zwykle
pozostaje w sidłach tego specyfiku...tylko przymusowy
odwyk...
wiersz dotyczy również mojej osoby

no popatrz. a ja w drugą stronę. co do wiersza, i
samego pisania, to zazdroszczę. u mnie posucha. nic
nowego od miesiąca nie wymyśliłam.pozdrawiam@

Witaj Sari, wracasz pięknym wierszem.. troskliwie
pielęgnuj swoje pisklęta i pokazuj je światu :))
Miło Cię widzieć:)

Witaj po przerwie.Dobrze Cię czytać
Pozdrawiam

Tak, wszyscy mamy nałóg pisania wierszy.Ja mam przerwy
w pisaniu.Dobrze mi to robi.
Bardzo dobry wiersz.
:)

Rozstania są smutne, a powroty radosne, szczególnie
wtedy, gdy ktoś w progu nas wita. Wróciłaś z ciekawym
wierszem. Przeczytałam go z przyjemnością.
'może ptakiem ulecą
lub kamieniem powrócą'
tak sobie czytam na własny użytek.
Pozdrawiam:)

Ja co drugi dzień mam taką fazę - Pierdzielę - nie
piszę!!!
Ale to jest nałóg, cholerny nałóg!!!
Miło Cię widzieć Sari,
Ten fragment podoba mi się najbardziej:)))
"szlochają tak głośno
że stopery wkładam
one zasiadają u węzgłowia mego
szepczą szemrzą chlipią"
:)))

Witaj. Jak miło Cię znowu czytać. A z wierszami tak
jest, spać nie dają, zrywamy się, coś układając.
Pozdrawiam serdecznie