POZA WIECZNOŚĆ ( nie tylko poetom)
Tacy ciężko przyziemni.
Zdołowani jak kanion.
... lecz gdy tylko się ściemni
- skrzydła nam rosną u ramion.
Choć zachłanni pieniędzy,
kiedy cichnie muzyka
- to nasz duch się pomiędzy
wersami wierszy przemyka.
... bo my bezradni tacy
rzuceni na Drogę Mleczną
bo my śmiesznie nijacy
- pragniemy biec poza wieczność...
Chorzów 27.07.2007.
autor
anna
Dodano: 2007-07-27 07:41:01
Ten wiersz przeczytano 1453 razy
Oddanych głosów: 76
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Ładna refleksja nad istotą naszego życia.
Świetny wiersz...pozdrawiam :)
"Zdołowani jak kanion" Dobre!
pięknie
Trafiasz w samo sedno. :)
pięknie.
nie mogę powiedzieć nic więcej. Po prostu....pięknie.
Poetów nie będzie a słowa pozostaną w pamięci i w
sercu. Pozdrawiam
nikt inny jak Ty anno nie potrafi pobudzać do
refleksji, ten wiersz to tylko potwierdza,
hm... ambicje, buduja czy niszczą?
Piekny wiersz,daleko siegasz , uroki poezji podziwiam
Niezły wiersz, marzymy, by obiec gdzieś tam, daleko,
od zgiełku. Gubimy się pomiędzy wersami naszych myśli,
wierszy... Trafne spostrzeżenia. Utwór robi wrażęnie:)
Świetne! nic dodać, nic ująć!
każdy z nas jest ja księżyc ,ma swoją drugą stronę ...
pragniemy biec ... tylko szlaku brak a sił niewiele :)
Bardzo dobry wiersz Anno nie patrzę tu na rymy i
zwrotki ale na sens a ten trafia w nasze "bycie" i
bieganie "poza wieczność" choć każdy widzi granicę
...- poza "szkiełko i oko "
bezradni wobec życia, bezradni wobec własnego wnętrza,
bezradni ale nie niemi, pozdrawiam
piekny wiersz... tresciowo bogaty, madrosc w literkach
mieszka... naprawde dobrze napisany, az slow mi
brakuje zeby podziw opisac... brawo kochana! to sie
dopiero poezja nazywa!