Pożegnanie.

Bardziej jak wiatr...- Romanowi

Zostały mi zdjęcia po Tobie,
i wspomnień ogromny bagaż.
Serce, które boli z rozpaczy
i ciężar, którego nie sposób
udźwignąć.

Pytam siebie: "dlaczego, tak
to boli "? Wiedziałam od początku,
że rozstanie jest nieuniknione,
a jednak rozpaczam, bo wszystko
jest skończone.

Byłeś, jak pociąg pędzący do przodu,
którego nie umiałam dogonić.
Byłeś , jak wiatr szumiący wśród liści,
którego nie sposób zatrzymać.

Byłam jak ćma , biegnąca ku Tobie,
na każde Twoje słowo, każde skinienie.
Spaliłam się wewnątrz, czuję pustkę
i cóż jest warte, teraz moje istnienie....

Tessa50

Biegnij dalej ku życiu.....

autor

Tessa50

Napisany: 2001-01-14 Dodano: 2009-05-27 22:34:21

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie