Pozwól

Pozwól sobie odpłynąć,
zapomnieć, zagubić, zanurzyć we mgle
uwolnij siebie od czasu, problemów i łez,
zamknij oczy i patrz, tak zwyczajnie patrz!.

Nie szukaj odpowiedzi -
tam gdzie jej nie znajdziesz, gdzie nie było nas,
nie podróż była nam dana w niecodzienny świat,
lecz można raz jeszcze wspiąć się aż do gwiazd.

Ty jesteś ciekaw życia,
a przecież każdy z nas ma swój własny świat,
potyka się o kamienie, płacze, krzyczy, łka
każdy gdzieś podąża, każdy gdzieś chce gnać.

Ty jesteś wciąż człowiekiem
i tylko człowiekiem - wiedzionym przez wiatr,
niekiedy się gubisz pośród zwykłych ludzkich spraw,
więc teraz zapomnij, że goni cię czas.

Nie pytaj więc dlaczego
świat się niecierpliwi gdy odczuwa strach,
i odczuwasz niemoc patrząc utęsknieniom w twarz;
przecież znasz odpowiedź i potrafisz trwać.

Usiądźmy pod kopułą
zupełnie swobodni, łagodni jak sen,
niech zaszumi znów ocean lazurową pieśń
i skrzy się bezwiednie nim zapadnie zmierzch.
24.08.2012 Mariola Sikorska
(zew wiatru)

autor

Maria Sikorska

Napisany: 2012-08-24 Dodano: 2016-01-27 01:05:24

Ten wiersz przeczytano 1538 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie