Pragnienie przepaści (Troska i...
no i koniec tomiku (Troska i pragnienie przepaści), ze 23 wiersze się zebrały, jak się podobało?
Pragnienie przepaści jest w nas
w komórkach
w duszy
w duchu
i my stajemy się przepaścią
Ten punkt graniczny, linia, sfera?
zatraty
alpinistów
nurków
mistyków
Bóg jest przepaścią
Stał się częścią góry
Stał się częścią żywiołu
Stał się częścią świata
Stał się częścią Bestii, która go
pożarła
Stał się samą duszą
Stoisz na klifie wysuniętym daleko w
morze
I robisz skok
autor
Senograsta
Dodano: 2023-10-08 15:21:51
Ten wiersz przeczytano 723 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
zapewne są i tacy którzy noszą w sobie pragnienie
przepaści. Ja z pewnością do nich nie należę. Nie
potrzebuję adrenaliny żeby żyć.
"robisz skok". czyli jednak nie tak samobójcze. do
tego sie przygotowywują. zamykają oczy koncentrujà.
latami klif i wodę pbserwują.
dziękuję sturecki. jej jak wiele ma w sobie. klif to
nawet widziałem w telewizji takie skoki. rzut moneta.
jest to zjednoczenie.
Nie czytałem całości, więc komentuję bieżący utwór. A
ten ma w sobie metafory: pragnienie, ryzyko,
fascynację, ma w sobie symbole i obrazy: alpiniści,
nurkowie, mistycy, Bóg oraz klif nad morzem, który
zapewne symbolizuje moment ryzyka. Nie jest łatwy o w
odbiorze, bo porusza kwestie filozoficzne i duchowe.
(+)