Pranie

Dzisiaj rano wrzuciłam
do pralki swą duszę...
w nadziei,
że wszystkie jej plamy zostaną wybawione....

Stałam naga.

Wpatrzona w bęben pralki,
obserwowałam...

wirującą miłość,
rodzinną myśl,
przyjaźń...

A podczas płukania do ścieku odpłynęła
zazdrość i cała złość wraz z nienawiścią do świata...

Wysuszyłam później swą duszę i włożyłam na siebie,
by teraz móc być lepszym człowiekiem...

autor

borufka

Napisany: 2006-07-06 Dodano: 2006-11-13 10:51:57

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie