Prawda

Gdy w próbach godziny szczerości
Omdlałym patrzył spojrzeniem
Bezkresnych dni namiętności
Gasił pragnienie-pragnieniem

W wiodącym melodię rozgłosu
Biadowań smutnych żałości
Pytając pragnienie z zanosu
Nic nie miał, nic prócz litości

Przeklętych próz tego świata
I życia w kłamstwie zdradzonym
Lecz szczerość odsłoni się wszędzie
Swym boskim licem święconym

I choćbyś się w krater wulkanu chował
Dojdzie tam sama, choć jako lawa
I wyjdzie na jaw, co żeś ukrywał
I wyjdzie na jaw prawda krwawa

A potem już tylko pokutę ci zada
Albo od razu do piekieł cię strąci
I w wielkim bagnie, moczarach przeklętych
Skołysa cię z błotem, i z błotem cię zmąci...

autor

factor

Dodano: 2006-09-18 00:00:25

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie