Prawda

wydawać się czasem może
że nie ma przeszkody, granicy
biegniemy naprzód, tak ślepo
by Boga zepchnąć z mównicy
siły swej pewni, bezczelni
bez wstydu, sumienie tracąc
rzucamy pierwsi kamieniem
nie wiedząc w kogo i za co
mówiąc tak głusi jesteśmy
tak niemi jesteśmy słysząc
czytać tak bardzo pragniemy
nic sami nigdy nie pisząc
pytając ślepych o drogę
widząc w nich władzę, potęgę
idziemy później ich śladem
skazując duszę na mękę

kim zatem ja jestem
skoro rozumiem i widzę
gdzie stoję, skąd patrzę
czym gardzę, z czego szydzę
otóż odpowiedź jest prosta
gdyż uciekając latami
wiem, że zawsze i wszędzie
będę podążał za wami

autor

Lukash

Dodano: 2005-10-15 03:06:52

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie