PRÓBA OGNIA

W programie wczasów, dla wszystkich chętnych,
Chodzenie po ogniu w kręgu zamkniętym.
Ogniomistrz zapewniał, że to bezpieczne,
Wspaniałe dla zdrowia, wspomnienia wieczne.
Zgromadził więc drwa pięknie porąbane,
Ułożył w stos, zapoznał z programem.
Każdy uczestnik z kawałkiem papieru
Przenosił ogień na stos dla wielu.
Płomień się rozszedł, zajął badyle,
Drwa w nim trzaskały, narastał w sile.
A równocześnie coś w nas zadrżało.
Każdy miał chęci... mniej z nas zostało.
Nastroje poważne, serca struchlały -
Jak to możliwe, co będzie dalej?
Czy chcę tu być, z ogniem się zmierzyć?
Czy potrzebuję tak w siebie wierzyć?
Czy komuś coś udowadniać potrzeba?
A może po prostu spytam się nieba?
Na niebie zaś słońce cudnie zachodzi.
Nadal nic nie wiem, nic nie wychodzi.
Godziny mijają a wielki płomień
Kłody już strawił. Badyle spalone.
Ogniomistrz żar rozgarnia grabiami
I tworzy jęzor między uczestnikami.
W koło ruszamy niczym tancerze,
Mantry śpiewamy budując się w wierze.
Każdy z nas wie, że próbę przejść może.
Może też odejść, cofnąć się w pokorze.
A co ja chcę? Co z tobą będzie,
Dziewczyno szalona, co wejdziesz wszędzie?!?
Zapadam w nicość, myśleć nie potrzebuję.
Chcę poczuć siebie i ... tam się znajduję.
Przymykam więc oczy, a z żaru błyski
Jak lśniące stożki niczym pociski
Dają mi widok iście magiczny.
Czyż finał mógłby być tragiczny?
Nie czuję strachu, mam wielki spokój.
Ręka na sercu, drugą kieruję do boku
I idę ... idę po żarze jak w wielkim amoku.
Nie czuję bólu, czy żaru gorąca.
Jestem tu dumna, wolnością tętniąca.
Do dziś silniejsza, zdrowsza, pewniejsza
A z charakterem pewnie... piękniejsza.

autor

ChybaMarzycielka

Napisany: 2022-09-10 Dodano: 2022-09-10 08:34:19

Ten wiersz przeczytano 1462 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie