Próbą życia do piekła-nieba

Nasze pragnienia są gorzko-słodkie.
Chyba moje.
Dążyłaś bym cię kochał i sprawiłaś.
Sprawiłaś, że Cię kocham, lecz odwróciłaś się.
Zwracasz do drania połkniętego przyzwyczajeniem, wojną.
Za sobą masz jedyną postać
zdołającą połknąć Twój życia zbyt.
Krzyczę, plunę w jego twarz,
a Ty zlizujesz mój ból na jego, nieświadomie.
Krzyki zbyt ciche, może niewyraźne.
Dotknąłem Twą krew, zmieszałem z moją.
Wiem. Czujesz to, lecz nie wiem czy wiesz.
Ukrywam się, a widzę wspomnienia bez niego i z nim.
Uciekłaś z piekła pożądań za sprawą głupiej niewiasty.
Wracam myślami do tego piekła i wciąż nie wiem czy warto.
Czas pokonać pomoże, tylko za słaby dla mnie.
Znów o zawał mam przyprawić mię, moje serce,
byś wróciła w dotyk przeznaczenia?
Jaką pewność mieć mam, czy spłynie, czy skrzepnie?
Pokaż mi ten szacunek!
pokaż mi ten szacunek brudna jak łza!
W oczyszczenie trafisz, jeśli pokażesz, bo warto?
Po śmierci życia próbę wróć!

B

autor

maniana619

Napisany: 2010-07-24 Dodano: 2010-07-24 02:05:19

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie