profanacja świadoma

Ładny wiersz i te metafory...:)

MamoCóro, bardzo bliski mi Twój odbiór, dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie.

Na czasie, ale i uniwersalne odniesienia., Jakby
wkroczenie w jakiś nowy etap. Coś jak nieoczekiwany
zwrot, na przekór racjonalnym przesłankom. Pozdrawiam
:)

Grażyno, za życzenia zostawiam: ślicznie dziękuję, a
szczęścia - z wielką wzajemnością :)

Piękny wiersz, brzmi poetycko. Życzę zdrówka i wiele,
wiele szczęśliwych chwil. Serdecznie pozdrawiam.

Nie wiem, co z tą drogą, Krzemanko, może faktycznie do
wywalenia, chociaż całe życie w niej zamknięte.I różna
ta droga bywa, cieszy, męczy, jest cudem i
udręką.Mówimy nieraz: życie mi obrzydło, a przyczyny
bywają różne - samotność, choroba, trauma. A znów
innym razem, te same czynniki wyzwalają spotęgowaną
chęć życia i choć nogi już zmęczone, pragniemy, by
końcem drogi, jak 'na razie' były tylko drzwi -
dokądkolwiek, gzie można 'iść' dalej.
Wracając do propozycji - pomyślę.
Pozdrawionka :)

Czatinko, nic nie dzieje się bez przyczyny, ponoć...
Mam czas na rozpamiętywanie :)
Pozdrawiam pogodnie.

Olu, taa... częściej. A wiesz, że o tym samym
pomyślałam?
I z cierpienia jakaś korzyść :)
Dziękuję i pozdrawiam ciepło.

Karat, Dorotek - miło, że jesteście.
Dziękuję i uściski dla Was.

Sabo, Karlu - dziękuję.
Pozdrawiam najmocniej w swej niemocy :)

Życzę powrotu do zdrowia. Pozdrawiam :)

Smutne zdarzenie. A wiersz bardzo wymowny.

Bardzo dobry wiersz..
Zastanawiam się nad tym "w drodze"
Jak zawsze piękne metafory :)
Pozdrawiam.

Smutna wiadomość, ale za to teraz będziesz częściej z
nami. Pozdrawiam serdecznie. Oby obolałe rany szybko
się zagoiły. Pozdrawiam serdecznie

Wiersz świetny! Powrotu do zdrowia życzę!