Prośba
Mam wszystko.
Inteligencję,
świetną pracę,
wspaniałą rodzinę,
powalającą urodę
i cudownych przyjaciół.
Mam wszystko.
Oczy, by móc na Ciebie spojrzeć.
Uszy, by usłyszeć Twój głos.
Język, by powiedzieć Ci to, co czuję.
Dwie ręce, by móc Cię objąć.
Nogi, by pobiec za Tobą wszędzie.
I mam też serce.
Naucz mnie kochać, proszę…
autor
inka6
Dodano: 2010-06-03 09:41:35
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
tylko, że w tym wierszu nie chodzi o użalanie się nad
sobą
wręcz przeciwnie, najwyraźniej zinterpretowałeś to
inaczej
Użalanie się nad sobą jest żałosne.
Przejmujący obraz pustki, tak czasem jest gdy zdobyło
się wszystko i nie zostaje nic.