prosektorium

pięści zapadają na rzadką chorobę
łagodnieje skowyt ciemiężonych dłoni
balsamicznie rzęzi zepsuty adapter
na lekarskim kitlu plamy z monotonii

ze stołu puszcza bańki zmartwychwstały golem
felczerzy piorą jego starą duszę
skalpel niewinnie pobłyskuje ostrzem
nocna zmiana warty pije z morfeuszem

w tej osadzie chłodu oczy się nie kurzą
nikt nie tryska jadem i kolcem nie pluje
czasu przyszłego nie ma w poczekalni
stróż czyści parapet lampa medytuje

autor

Bielan

Dodano: 2008-07-23 11:03:29

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie