Proszę Pana.

proszę pana
ja pana właściwie nie znam za dobrze
kiedyś tylko widziałam
jak pan rzucał gołąbkom
okruszki chleba
a może nie gołąbkom a
w gołąbki
ale to chyba niemożliwe
bo pan ma taką miłą buzię
proszę pana

i ja wtedy sobie pomyślałam proszę pana
bo ja myślę chociaż mi mamusia mówi że nie myślę
ja pomyślałam sobie wtedy proszę pana
że i mi pan mógłby rzucić okruszek
bo mi tak głupio gołąbkom kraść
one też są głodne
i mają bardziej szare ubranko niż ja
a jak siadałam obok pana na ławce
to proszę pana
pan chyba nie pomyślał
tak sobie myślę
żeby rzucić mi okruszek czy kawałek skórki od chleba

ale tak mi przeszło przez główkę
przepraszam że brudną ale wody w domku nie mam
a studnie pozamarzały na sąsiednich podwórkach
i tak mi właśnie przeszło przez tą moją główkę
że skoro uśmiecha się pan do mnie
jak do tych gołąbków
to może znajdzie pan tam w kieszeni kilka okruszków

ja wiem proszę pana ja jestem tylko małą dziewczynką
nawet nie z zapałkami
i mam domek
to nic że pachnie dziwnie i stoją w nim butelki
i mam mamusię i tatusia
a dziewczynka z zapałkami chyba nie miała
nie wiem czy pan pamięta
ale skoro mi Boziulka pozwoliła mieć mamusię i tatusia
i czterech braci i dwie siostrzyczki bliźniaczki
to sobie pomyślałam że może mi jeszcze pozwoli
pana poprosić
ja wiem że jestem zachłanna
bo mi tatuś powiedział jak go prosiłam o złotówkę na bułeczkę dla Pawełka
bo on tak płakał
on jest mały jeszcze nie rozumie
że tatuś jest chory i musi wszystko wydawać na leki
bo jak nie ma leków to się złości i w nas rzuca tym co tylko
zdąży złapać

ale ja obiecuję że oddam gołąbkom proszę pana ten ich chlebek
z nadwyżką nawet
tylko proszę pana teraz nie mam
a i do pracy nie pójdę
bo nie przyjmą siedmiolatki
a przecież muszę się zatroszczyć o rodzinę
skoro jestem najstarsza

autor

Wróżka

Napisany: 2006-02-11 Dodano: 2006-02-11 20:02:55

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie