Prototyp..

Może nie żyłam tak nigdy wcześniej chociaż bywałam nie raz tu przedtem wydałam się sobie sama za lekkiej w sobotnie popołudnie na zaporze w Tresnej

Przywiał mi wiatr kilka promili gratis szepnął na ucho teraz zobaczysz potem mi przyznasz a jednak pamiętasz to jest ten sen co miewałaś jednak

Świat się zatrzymał zachłysnął zadławił mój żal wobec niego przejadł przedawnił i znowu zamiast dać w mordę mogłam z nim przybić zwyczajnie piątkę

Pewnie to minie rozmaże się przeterminuje to bez znaczenia bo co teraz czuję zrobi swój zapis i milion kopii to właśnie życie a raczej prototyp

Szkielet któremu ja nadam imię i który ciałem stanie się przy mnie tak bardzo widocznym że aż się wzruszę nadam mu sens ubiorę w duszę potem poproszę o vice versa i będę przy nim znów najpiękniejsza

autor

YARI

Napisany: 2016-10-22 Dodano: 2016-10-22 10:56:01

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie