przebiśniegi

proza

A oto przebiśniegi -
ich blade twarzyczki
nieśmiało pochylone
zerkają spod rzęs zielonych
w miłości spełnionej stronę



Otworzyła drzwi i zdumiała się na widok posłańca, uginającego się pod ciężarem wielkiego kosza. Była w nim duża kępa drobnych białych kwiatków, umieszczonych w próchniczej ziemi wraz z cebulkami. Brakowało dołączonej karteczki i w pierwszej chwili pomyślała, że to pomyłka. Ale po kilku sekundach przyszło zrozumienie.
To od niego. Już wiedziała, dlaczego w ten sposób powiedział, że ją kocha. Nie chciał, żeby cierpiała podwójnie. Teraz była prawie szczęśliwa. Nie miała ogródka, ale wiedziała, gdzie posadzi otrzymane kwiaty.
Będzie siadywała na cmentarnej ławeczce i cichutko opowiadała o przebiśniegach. O tym, że w dawnej Anglii podczas święta Ofiarowania Pańskiego, panny nosiły pęki tych kwiatów jako symbol czystości.
Kolor biały jest w niektórych kulturach symbolem śmierci. Dlatego na pogrzeb ubrała się na biało.

Przed oczami stanął jej obraz z dzieciństwa. Oto dziadek podajej jej bukiecik przebiśniegów. Jeszcze przed chwilą rosły na działkowym skalniaku. Pomyślała, że są piękne. Najpiękniejsze na świecie. Zapytała, czy będzie mogła pokazać kwiatki przyjaciółkom z podwórka.
- A może zanieś je do szkoły - zaproponowała babcia. - Dzieci dowiedzą się, dlaczego nie wolno zrywać i lepiej nie dotykać niektórych kwiatów.
Zaniosła. Koleżanki i koledzy z klasy z uwagą przyglądali się nieznanym roślinkom, które nauczycielka umieściła w wazoniku, podawanym ostrożnie z rąk do rąk.
- Nie powinno się ich zrywać, ponieważ są trujące. A jednak objęto je ochroną, gdyż w naturze występują rzadko - mówiła. - Często wystają spod śniegu i dlatego mają zwisające główki. Stulają płatki na noc i gdy spada temperatura.
- Teraz oglądacie kwiatki pochodzące z ogródka - ciągnęła nauczycielka. - Czujecie, jak pachną miodem? Zapylają je owady, zwabione zielonymi plamkami na wewnętrznych płatkach. Te kwiatki są jednym z pierwszych gatunków kwitnących po okresie zimowym. Dostarczają pyłku i nektaru. Ten, kto je zobaczy w naturze, ma szczęście.

Patrzyła na kosz stojący u jej stóp, a jej myśli nadal krążyły. Te smutne odpłynęły na chwilę i powróciły do przebiśniegów. Rzeczywiście, urocze kwiatki były wówczas rzadkością. Obecnie są dość pospolite. Cieszą oczy w przydomowych ogródkach i parkach, często w zestawieniu z innymi, barwnie kwitnącymi roślinami wczesnej wiosny.
Kochała ten widok, ale nigdy nie chciała mieć przebiśniegów w domu. To nie jest ich miejsce.
Śnieżyczka przebiśnieg. Kiedyś nosiła różne nazwy: gładysz, śnieguła, śniegułka, śnieżyca. Wiedziała o tym od dziadka, który był botanikiem. Fascynowały go rzadkie okazy roślin.
Pokazywał z zapałem liście przebiśniegów. Polecał liczyć pręciki, pytał jaki kształt ma słupek i ile kwiat ma płatków. Zachwycał się każdym szczególem budowy tych roślinek.
Z dumą, jakby mówił o swoim dziecku, które zdobyło najwyższą ocenę w szkole, dziadek informował, że niepozorny kwiatek jest także stosowany w lecznictwie. Ma właściwości przeciwirusowe, pomaga przy chorobach mięśni i wielu innych.
Wtedy nie wiedział o wszystkich możliwościach, które mają składniki cebulek przebiśniegów. Na przykład o tym, że można je wykorzystać także do genetycznego modyfikowania roślin jadalnych, na przykład po to, aby zmniejszyć szkody powodowane przez owady czy nicienie.

- Szkoda, że przebiśniegi nie leczą raka - pomyślała.
We wspomnieniach znowu siedziała na krzesełku. Właśnie skończyła opowiadać o przebiśniegach swojego dzieciństwa, gdy weszła pielegniarka z zastrzykiem.
Podczas długich nocy snuła opowieści, mające odwrócić jego uwagę od wszechogarniajacego bólu. Do izolatki miał prawo wejść lekarz, jedna pielęgniarka i ona.

Gdy umilkła, uniósł zmęczone powieki. Spojrzał na nią z uwagą. - Opowiadaj dalej - powiedział z wysiłkiem.
Tym razem to ona była nauczycielką. Lekcja wyglądała podobnie, jak w jej dzieciństwie. I tak jak ona kiedyś, malcy liczyli listki, płatki, pręciki i podziwiali przemyślność natury, która stworzyła kwiaty tak delikatne, a zarazem silne.

On też był silny. Dopiero w ostatniej dobie zgodził się w końcu na morfinę, ale przecież lek nie był w stanie przedłużyć życia. Mógł jednynie przynieść chwilową ulgę.
Długo milczał. Potem spokojnie, jakby mówił o zwykłych sprawach, powiedział, że chce, by na pogrzebie było tylko kilkoro wymienionych przyjaciół i ona. Żeby każdy miał w ręku wiosenny kwiat. Nie chciał przemówień, znajomych, fanów, oficjeli ani byłych kobiet. Tylko piosenkę „Wonderful world“.
Obiecała. Uśmiechnął się i zaraz zaczął inny temat. Marzy o tym, żeby książka, której pisania nie dokończyli, została wydana. Żeby próbowała do skutku. Był znanym pisarzem, a ona z wielką obawą czytała fragmenty swojej opowieści. Potem on nagrywał na dyktafon swoją część historii.
Pragnęła tylko zająć czymś jego myśli podczas długich nocy spędzanych przy szpitalnym łóżku. Nie myślała o swoim pisaniu na serio.

Nad ranem poprosił, żeby go dotknęła. Delikatnie położyła rękę na jego dłoni. Puls był coraz wolniejszy.
- Odejdź w spokoju, jeśli jesteś gotów, kochany - wydusiła przez ściśnięte gardło, powstrzymujac łzy.
Teraz trzymała rękę na jego piersi. Ostatnim wysiłkiem wyszeptał, żeby opowiedziała o przebiśniegach. A więc mówiła i mówiła o tym, jak wyglądają i dlaczego są takie piękne.
Opowiadała długo, a ciało stygło pod drżącą dłonią. Było cieplejsze w okolicy serca.

Pragnęła z całej duszy spełnić jego ostatnią wolę. Napisać o tym, jak to jest samotnie umierać na raka i jak to jest być wolontariuszką w hospicjum. Ich historie.
I nagle dotarło do niej - on od dawna wiedział o tym, że go kocha. A ona nie wiedziała, że to było odwzajemnione uczucie.
Pamiętała, jak wielokrotnie powtarzał - przyszedłem do hospicjum, aby umrzeć w spokoju. Ale teraz była pewna, że bardzo chciał żyć, choć był też gotów na nieuniknione.
Od tej chwili była gotowa i ona.
Do wyprawy na cmentarz. I do pisania. Jednej historii. Wspólnej.

https://www.youtube.com/watch?v=VqhCQZaH4Vs&ab_channel =SoulfulSounds

autor

szadunka

Napisany: 2022-05-31 Dodano: 2022-05-31 16:18:33

Ten wiersz przeczytano 1419 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie