......przeciągając chwile.......
Jeszcze wciąż tulisz, całując
zachłannie,
zawstydzenie chowam w bieli rozczuleń.
Z każdą chwilą pragnę więcej,
bezustannie,
westchnień, szeptu ust, przytuleń.
Przewiązką rąk oplatasz jak sznurem,
scałowując uśmiech, wymawiasz me imię.
Wzniecasz płomień pod nieba lazurem,
rozświetloną miłością przeciągasz
chwile.
W srebrze,co w oddechu rozjaśnia się i
zmąca,
szukasz oczu blasku, tych bursztynowych.
Słowik śpiewem kwiaty nocy strąca,
a ja biegnę, w sukni z mgieł różowych.
autor
a-co
Dodano: 2007-07-24 09:26:42
Ten wiersz przeczytano 481 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Piękny wiersz taki lekki i delikatny :) Z ciepłymi
pozdrowieniami ...
Scałowane uśmiechy
lśniące blaski spojrzenia.
Z kwiatów Tobie słowiki
wyśpiewują marzenia…
A Ty tańczysz owiana
mgiełką różu i słońca,
cała w szeptach szczęśliwych,
przytulona, gorąca…
Bardzo lirycznie i romantycznie opisane wspólne
chwile, w uroczej symbiozie z naturą...można się tak
pięknie rozmarzyć !
piekne metafory, bardzo ladnie zaglujesz slowami,
bawisz sie nimi, piescisz je.. adorujesz.. stwarzasz
nastroj, pobudzasz wyobraznie... brawo!
biegniesz by w ramionach się skryć....
i oczy bursztynu w nich pozostawić....
rozpłynie się, co z mgieł w sukni nić....
a oczy nie będą już smutkiem łzawić
Chwila czerwienią pomalowana, od wieczora do poranka i
w ramionach snach kochanka, czegóż trzeba więcej?
Dopisz refren w swej piosence niech tak zabrzmi serca
arią a że sny Twoje znów ukradną...słowa wiersza
Taki wiersz, taka chwila... jak sen piękną...! Cudnie.
Delikatnie i naprawdę cudnie...
Bardzo romantyczny wiersz...świetne metafory...i te
uczucia, nawet nie kryjące się, w każdym wersie, po
prostu piękny wiersz :)
...biegnę w sukni z mgieł różowych... i tak trzymaj ,
pozdrawiam
a ..."przeciągając ...tą ... chwilę"..... jaka jest
później eksplozja .... przyjemnosci
ładny obraz poetycki; w 1.wersie 2. zwrotki dodałabym
"jak" sznurem, byłby gładszy rytm...
Zachowana linia melodyczna,lekko z gracją wersy
wsunięte do szuflady metafor stworzyły jego
klimat...dobry wiersz...