Przeciw nauce

Gdy byłem małym chłopcem, samochód przez gminę
Jak przejeżdżał (nie częściej, niż raz na godzinę,
No może w większych miastach przejeżdżały trzy)
To ludzie się gapili i mówili „yyy”.

Powietrze było czyste, wody czyste (raczej)
I cisza (wtedy jeszcze nie znano wzmacniaczy).
Za hałas można było uznać pannę Hanię,
Która wprawki ćwiczyła wciąż na fortepianie.

Norm unijnych nie było. Więc bakterie miało
Mleko – i dzięki temu świetnie się zsiadało,
A ludzie się dzielili wtedy na dwie płcie:
Nie było feministek, ni LGBT.

Aż poszedłem do szkoły, ale nie sam przecie!
Poszły miliony dzieci na calutkim świecie.
Uczyły się te dzieci dobrych parę lat,
By – gdy zdobędą wiedzę – reformować świat.

No i reformujemy. Wciąż. Co by tu jeszcze?
Jest efekt cieplarniany, smog i kwaśne deszcze,
A jeśli gdzieś zostało choć trochę zieleni,
Już ktoś myśli, że warto to na parking zmienić.

Gdy tej naszej nauki skutki obserwuję,
To nie dumę, lecz smutek i wstyd wielki czuję
I myślę, jak by Ziemia była czysta, zdrowa,
Gdyby wreszcie ktoś mądry szkoły zlikwidował.

autor

jastrz

Napisany: 2021-11-06 Dodano: 2021-11-06 01:36:07

Ten wiersz przeczytano 3440 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie