Przedwiośnie

Cienki jak opłatek, łuk w kolorze fuksji stopniowo przebijał się przez delikatną mgiełkę nad ogrodem. Wszystko wokół zdawało się marszczyć i drgać, jakby topniało pod wpływem ciepła. Na błękit wstąpiło zwycięskie słońce. Pod wpływem jego promieni, młode odważne kiełki wyglądają już gdzieniegdzie z ziemi. Wśród wyblakłej trawy widać pierwsze zalążki świeżej zieleni. Drzewa trzymają jeszcze swoje liście w zwartych jaskrawozielonych piąstkach, ale po nocnym deszczu , który obmył wszystko, drobne, twarde pąki rozwierają się nagle. W kwiat przemieniają się kocanki wierzb, na polanie w lesie biało od zawilców, pokazały się różowe krokusy. Przy ziemi stroją się w listeczki maliny i jeżyny, wyżej leszczyny, kaliny i czeremchy. Zazieleniły się graby, wysmukłe jak młode chłopaki. Cisną się jedne przed drugimi do nieba olchy, jesiony, dęby, lipy , jarzębiny i klony. Mknący szybko potok w blasku słońca drga nitkami srebra. Przerzucony nad strumieniem dębowy mostek, prowadzi na pobliską łąkę złotą od kaczeńców. Na niewidocznej nitce, kołysze się pająk w poszukiwaniu nowego miejsca na koronkową pajęczynę. Pojawiły się pierwsze motyle. Szybko upływa uroczy wiosenny dzień. Zbliża się wieczór
rozświetlany promieniami zachodzącego słońca. Zapanował nieopisany spokój,
spokój i cisza. Na niebo wypłynął księżyc, wczesne gwiazdy wiszą na nieboskłonie.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-03-09 Dodano: 2012-03-10 16:44:30

Ten wiersz przeczytano 1019 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie