Przemiana

Wycieka pomału ze mnie życie
Skończyły się marzenia zagubił cel
Nie jestem tym samym co kiedyś buntownikiem
Co na świat cały by się rzucił

Jestem jak ta bezbronna żaba
Rozszarpywana w dziobie bociana
Jak strumyk przez słońce wypity
Jak ziarno na skałę rzucone

Jestem pustynią rozległą jak ocean
Na której życie nie wskazane
Jestem a jakoby nie było mnie wcale

autor

stefan2230

Dodano: 2010-11-06 14:57:52

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie