Przemijająca łąka
kwitnąca wiosną
porzucona zieleń
drży w słońcu
pod niebem wiatrem goni
kwiatami dostrojona
deszczem płacząc
nocą zasypia
rosą o świcie budzi
słabe nadzieje
mgłą delikatnie pokrywa
najbardziej ukryte
urazy okrywa
smutkiem
łąka tak wspaniała
zamiera
autor
elka
Dodano: 2015-08-24 11:49:55
Ten wiersz przeczytano 931 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Ładnie o łące, w której milkną odgłosy letniego życia.
Pozdrawiam Elka:-)
Przemija aby znów odrodzić się Wiosną. Pozdrawiam
pogodnie.
Coraz więcej widać takich opuszczonych, pozostawionych
w ugór łąk. Smutne to ale prawdziwe.
Pozdrawiam Elu paa
Ładnie... widać nawet o łące można melancholijnie
Niech odpoczywa, by nazbierać sił na nowe
rozkwitnięcie :)
coś się kończy coś zaczyna
pozdrawiam serdecznie :)
Melancholijnie i refleksyjnie:)
Pozdrawiam:)