Przemijalność

Czas przez palce ucieka
coraz to szybciej
i bardziej wytrwale.
Biegnie nieubłaganie do przodu.
Przegonić go nie da się wcale.

Czas coraz bardziej prze do przodu.
Nie zatrzymasz go ani na chwilę.
Z każdą minutą
coraz dojrzalszy się stajesz,
coraz bardziej starszy.
Wypisuje swe znaki wytrwałości
na mej twarzy.
Znaki swej przemijalności.
Naszej niedoskonałości.

Lecz pewnego razu
dnia i godziny nam nieznanej
Zatrzyma się na chwilę,
by popaść w zadumę,
by zgłębić się w żałobie.
Stanie nad zlepką płyt drewnianych
z drzwiczkami zamykającymi się
szczelnie,
by obejrzeć krople słonej wody
spływającej z twarzy innych.
Zatrzyma się
i pochyli nad naszym grobem.
Lecz znów po chwili
zacznie biec dalej…
Być może dla nas coraz szybciej,
ale dla siebie
cały czas
tak samo…

autor

mirona145

Napisany: 2009-10-01 Dodano: 2010-07-20 11:38:24

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie