Przepraszam Cię...

...za błędy, które popełniłam...i głupotę jaka ogarnęła mój umysł...

Nadchodzi wieczór i smutku obliczem szaleje...
Pytasz mnie często co sobie myślę...
Ma dusza z rozpaczy szaleje.



Łzy płyną same ciurkiem po twarzy.
Ocierasz je wtedy ukratkiem...
Wiesz dobrze, że serce moje ma skazy.



Twą siłą jest wiara, czy miłość już nie wiem
Bo człowiek po latach jest słaby...
Choć piekła uchyla-uparcie wierzy, że będzie jak w niebie.



Dziękuję Ci skarbie najdroższy na świecie
Za wszystko, co dla mnie robisz...
PRZEPRASZAM to mało - co mogę Ci teraz powiedzieć?



Przepraszam, że kiedyś na drodze Twej stałam,
Że kochać mnie chiałeś, dawałeś swe serce...
Ja kocham, kochałam, miłości Twej pragnęłam...



Przepraszam, że smutkiem ogarniam Cię teraz
Ma miłość urosła, choć w grzechu...
Swych czynów,głupoty i kary żałować będę nie raz...



Zbyt dużo cierpienia niewinny człowieku ci dałam
NIE CHCIAŁAM NA BOGA!!!
Lecz na nienawiść do mnie Ciebie skazałam...

...już żaden lament mi nie pomoże...pogrzebałam miłość. Zawsze będę tego żałowała. Bo kocham Cię nad życie i zawsze będę Cię kochała!

autor

Edytka77

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-29 19:39:21

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie