Przetrwanie.

Tak jak drzewa pośród lasu
i płynący w nich strumyczek.
Ludzka miłość czas do czasu
wznieca w sercach tych płomyczek.

Drzewa chylą się ku ziemi
jak gałązki trzciny w polu.
Nasza miłość blaskiem mieni
zakochanych na przedpolu.

Nieraz wznoszą sie ku górze
gdy wiaterek coś przygasa.
Nasza miłość też po murze
I w nieszczęściu nie wygasa.

Aby miłość była trwała
jak te drzewa, strumyk w lesie.
Żebyś życie pokochała
Radość i ból, co to niesie.

Życie, życie- ciężka sprawa
Moc klopotów nic radości.
Nic innego nie zostawa
Lecz w szczęśliwej żyć miłości.

autor

Darsek

Napisany: 2000-08-16 Dodano: 2004-05-23 14:20:34

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie