przez dziurkę od klucza

przed oczyma patrzącymi w sufit
widzę świat dobrze mi znany
wspomnienia w nim kulające się bez ustanku

Okłamali mnie
prawda wyszła z Nich zbyt późno...
od tamtego czasu
nie potrafię wrócić do świata,
w którym zostali wrogowie

przygnębienie złamało chęci i próby
bez logiki zbudowałam wieżowiec z zapałek,
a serce wiodło mnie ku niebu.
Los podpiłował filar szczęścia,
które bez dojrzałości chciałam zdobyć.
Wiatr dokończył niszczycielsko...
ciągłość niepowodzeń
wszystko znikło

został żal,
zapukała choroba,
zgrzyt zębów
dławiłam się powietrzem

przetrawione emocje eksplodowały
pustka, ...nicość
odpadem stała się tkwiąca
jak ołów na dnie serca Miłość.

autor

manianamija

Napisany: 2008-05-23 Dodano: 2008-10-24 21:42:45

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie